nasze neue Wohnung! :o)

Nie dalej jak dwa tygodnie temu oglądaliśmy drewniane podłogi w pięknym ale za małym mieszkaniu. Miłość do zapachu i wyglądu parkietu została zwyciężona przez rozum - TYLE pieniędzy za tak mało miejsca - nie, jeszcze nie oszaleliśmy do reszty.

Ale było nam smutno.

Na pocieszenie jeszcze tego samego wieczoru, zajrzeliśmy do internetu ... i szybko wpadliśmy na świeże ogłoszenie, bardzo BARDZO korzystnego dla nas mieszkania:

:o)

1. (bardzo!) przez nas pożądana część miasta
2. niezwykle przyjemna okolica osiedla, ulica zamknięta (znaczy ślepa) tylko dla tegoż osiedla, piękne duże trawniki i w ogóle sporo zielonego
3. dwa pokoje
4. większe od dotychczasowego
5. garaż (o przepraszam, GARAŻ(!) - napisałby Łukasz ;o) )
6. przystępna cena (no w miarę)

 Ogłoszenie było tak świeże, jak rano w piekarni te bułeczki, mimo pory wieczornej i piątku trzynastego i porażki parkietowej -  z miejsca wykonałam telefon.

Pani Maklerin Kornelia, bardzo przyjemna z głosu postać, nie tylko  nie miała mi za złe, że późno dzwonię, wręcz była w niebo wzięta ;o). "Och to super że się interesujecie Państwo, bo to piękne mieszkanie i świetne miejsce, koniecznie ustalmy termin na zwiedzanie. Jak tylko skontaktuje się z obecnymi mieszkańcami, zaraz do Pani oddzwonię z propozycją terminów."

Następnego dnia pojechaliśmy sobie tam obejrzeć dokładnie okolicę ... i szybko przekonaliśmy się, że zwariowalibyśmy ze szczęścia gdyby udało nam się tam mieszkać. Cicho, ładnie, wręcz luksusowo - no przynajmniej dla nas, po sześciu latach zamieszkiwania przy "za*ebistej autostradzie" - zdanie jednego Wujaszka po wyjrzeniu przez okno na ciągnącą się pod nim dwupasmówkę łącznie z zieleniakiem na tramwaje - to zamknięta uliczka zdała się nam być królestwem ciszy i spokoju.

Budynki tym razem nowoczesne - a więc nie będzie średniowiecznych fresków, ale za to bardzo przytulne, sześć ich tam stoi, trzypiętrowych w każdym po trzy wejścia. A więc i liczba sąsiadów się zmniejszy, obecnie w jednej klatce naszego dziesięciopiętrowca mieści się 30 mieszkań ... 

:o) a tam wszystko się zdawało być takie fajne ... 

Już nie mogliśmy się doczekać wnętrza!

A to było przed moim wyjazdem w delegację, więc liczyłam na termin w piątek po moim powrocie.

Oczywiście było inaczej.

Już w drodze tam, dostałam informacje, że "możliwy jest tylko czwartek wieczór, może mój Freund mógłby przyjść sam ..." - oczywiście, że by mógł MIESZKANIE JEST ŚWIETNE na pierwszy rzut oka jak i okolica, a więc mój Freund nie tyle mógł CO MUSIAŁ iść sam je zobaczyć.

W czwartkowy wieczór w ubiegłym tygodniu około godz. 18stej ja w drodze powrotnej biegałam po pieczątki na odszkodowanie za spóźniony pociąg i łapałam następny a Łukaszek w potencjalnym nowym naszym mieszkaniu ... walczył z Emerytami.

O tuż zwiedzanie było zbiorowe - rzecz jasna. A spokojną zieloną okolicą interesują się oprócz nas oczywiście i wszystkie Senioren. A jakże! A Łukaszek zarówno do dzieci jak i do Seniorów nie ma zbyt wiele cierpliwości ... na to wszystko obecna lokatorka otworzyła drzwi z dwójką maluchów przy boku i trzecim w drodze ... :o) ILE JA BYM DAŁA ZA MINĘ ŁUKASZA NA TEN CAŁY SPLOT OKOLICZNOŚCI! ;o)))))))

Ale słuchajcie, wcale nie uciekł, dzielnie przemierzał pokoje (całe szczęście że dwa nie np. cztery :o) ) solidnie zaniżając średnią wiekową w grupie zwiedzających ;o).

Zachwycony mieszkaniem dzwonił zaraz po jego oglądaniu i opowiadał przejęty, że jest IDEALNE ale pewnie uprzedzą nas Senioren, bo znając ich, to już nazajutrz o 5 rano będą stali pod biurem Maklerin ze wszystkimi dokumentami a my przecież jesteśmy z tym w proszku.

Kiedy już wróciłam do domu, wysłuchałam obszernej relacji, co gdzie i jak tam jest. Opowiadał mi nawet jak jest obecnie urządzone, spostrzegawczy Łukaszek zrelacjnował mi wszystko, problem miał jedynie z zapamiętaniem kolorów ;o).

Stwierdziliśmy, że TAK - chcemy i na drugi dzień miałam dzwonić do Pani Makler i pytać co musimy zrobić, mając nadzieje, że Emeryci zbłądzili po drodze do jej biura, albo że choć przyjdą później bo nawalił im balkonik.

Łukaszek przejęty ciągle powtarzał "że pewnie nic z tego nie będzie, że nam się nie uda, bo to byłoby zbyt pięknie". Już mi się zaczęło to zrezygnowanie udzielać a tymczasem Meklerin pierwsza mnie osiągnęła! :o)

"Liebe Frau ... proszę nadesłać następujące dokumenty jeśli są państwo zainteresowaniu wynajęciem mieszkania" - hmy, Emeryci nawalili?

Odpisuję: "Oczywiście, niezwłocznie skompletujemy dokumenty, jesteśmy bardzo zainteresowaniu tym mieszkaniem."

"Świętnie. W takim razie cofam wycofuję ogłoszenie z internetu."

Ale zaraz. Ale jak to? To już? Jest dla nas? Nie będzie walki z emerytami kto jest lepszy na lokatora mieszkania?!

:o)

Nie wytrzymałam, musiałam zadzwonić. Przecież zazwyczaj zbierają tutaj setki ofert i potem sobie przebierają kto ma najlepsze warunki, a ona po tygodniu wycofuje ogłoszenie? Zmniejsza się ryzyko konkurencji?

Dzownie do Maklerin:

"Halo Frau ... przepraszam, ale jak mam to rozumieć, czy stajemy do konkursu czy może mieszkanie przewidziane jest dla nas?" - "oh dla was dla was! Pani Freund pokazał wczoraj taki duży interes a Państwo byli pierwszymi, którzy się zgłosili więc macie pierwszeństwo" ...

Emeryci znokautowaniu. Ja też. 

To dosłowneE tłumaczenie z niemieckiego "pokazał duży interes" ... ?! ;o)

Dzwonie do Łukasza:

"ŁUKASZEK! Coś Ty tam wczoraj narobił?! Że mamy pierwszeństwo w kwestii mieszkania!" ;o)))))))

Może cel uświęca środki ... ;o). Bo dziś już mamy przed sobą umowę do podpisania. Wprowadzamy się w październiku w te oto 60-metrowe cztery konty:

 A na przykład tak myślę sobie, że możemy spróbować je urządzić:

:o)