Szukamy neue Wohnung :o)

Przed nami zmiana mieszkania. Bardzo się na nią cieszę - planowanie, urządzanie, dekorowanie ... Łukaszek się trochę obawia ;o) ale oboje tak samo chcemy i potrzebujemy tej zmiany.

W obecnym mieszkamy od 2006 roku. Jest ono bardzo studenckie :o). Mamy w nim wszystko z czego nic do siebie nie pasuje. Ale choć pragnę jego zmiany to jednocześnie czuję do niego ogromny sentyment i na samo wyobrażenie ostatniego zamknięcia jego drzwi za sobą łzy napływają mi do oczu ... :o) nie wiem jak to konkretnie będzie w dzień wyprowadzki, do której jeszcze daleko, ale niemalże pewna jestem swojego wycia po kątach za starym na przemian  z radością na nowe podczas wynoszenia kartonów...

Jednak póki co o nowym właśnie (dotychczasowe rzecz jasna również (a może zwłaszcza) zasługuje na specjalny post - ten nastąpi wkrótce :o) ).

Już od miesięcy prowadzimy na ten temat rozmowy.

To, gdzie ono ma się znajdować uwarunkowały miejsca pracy - rzecz oczywista w dużym mieście.

Jak już wybraliśmy dzielnicę, przyszło nam się zastanowić nad ilością pokoi.

To była przeprawa!  ;o)

Mi pierwsze na myśl przyszły trzy pokoje - naturalnym kobiecym tokiem myślenia :o) no bo jak zmiana to zmiana, na większe! NO PRZECIEŻ!  ;o) Już sobie w myślach "wyrzucam" do tego trzeciego pokoju biurko z komputerem, szafę ogromną na te wszystkie ręczniki, pościele no i oczywiście ciuchy, stawiam tam wiecznie rozłożoną deskę do prasowania i nie sprzątam w nim porozrzucanych na fotelu męskich koszul , niech sobie leżą skoro tam jest ich miejsce, już nic mnie to nie obchodzi, mam inne zachowane w porządku DWA pokoje - ach jak pięknie! :o)

Łukasza pierwszą odpowiedzią na trzeci pokój było: "O nie, nie nie, po co? Zaraz Ci przyjdzie do głowy żeby "ktoś" mały w nim z nami zamieszkał".

...

Z jednej strony mnie rozbawił, z drugiej wprawił w zakłopotanie,  że JA - K O B I E T A prędzej, najpierw  umieściłam deskę do prasowania jak dziecko w trzecim pokoju?!
:o)

Omówiliśmy naszą (póki co panującą ;o) ) zgodność  w kwestii dzieci i zaczęliśmy się zastawiać czy rzeczywiście warto inwestować w dodatkowe miejsce dla deski, komputera i jego koszul ;o) (no dobra, moich porozrzucanych czasem rzeczy też - bardzo czasem jednak! (Tak czasem, że jak już leżą BO NIE MOGŁO BYĆ INACZEJ, to Łukasz robi im zdjęcie, na dowód tego, że nie tylko on robi bałagan w naszym domu... - mówię Wam(!) niewiele ma tych dowodów ;o). )

Rozważając wszelkie za i przeciw, doszliśmy do wniosków, że jednak nie potrzebujemy tego.

I tak oto staliśmy się poszukiwaczami dwupokojowego mieszkanka, w cichej dzielnicy, niedaleko centrum i zarazem niedaleko od wyjazdu z miasta, z oknami skierowanymi na wschód albo na północ.

Wymagania zdawałoby się niewielkie a spośród tysięcy ofert tak trudno znaleźć tę odpowiednią...

Szukam już od kilku tygodniu. I mam aż dwa mieszkania, które by nas interesowały.

Pierwsze jest większe. Ale drugie przy spokojniejszej dzielnicy. Pierwsze ma balkon. Drugie jest z ogrodem do współdzielenia z innymi. Pierwsze to nowe budownictwo. Drugie willa z 1800-setnego roku. No ale na końcu i tak decyduje właściciel. Tutaj trzeba przejść casting na najlepszego najemcę lokum.

Po dzisiejszej rozmowie telefonicznej, czuję jednak, że mamy całkiem dobre karty w walce o willę:

- Ein wunderschönes guten Morgen (choć po niemiecku, to czyż nie brzmi pięknie (bo wszyscy dookoła twierdzą, że niemiecki to taki niewdzięczny język) otóż w moim mniemaniu to powitanie jest TAKIE wdzięczne, że aż nie tłumaczę tego na polski ;o) dobrze?). Interesuje mnie państwa ogłoszenie w sprawie mieszkania ...

- Witam. Dzień dobry. Tak. Bardzo chętnie. Mieszkanie jest jeszcze wolne. Musimy tylko ustalić termin na jego zwiedzanie. Ale proszę mi uprzednio powiedzieć, czy posiada pani psa?

- Och, nie. Nie nie. Ale mam Partnera. ;o)))))))

- To nic. Partnera możemy wziąć ze sobą ;o). Tylko pieski nie są pożądane w tym domu.

- To żaden problem, nie posiadamy żadnych zwierzątek.

- Świetnie. A czy chcą państwa zabrać ze sobą jakieś instrumenty muzyczne?

- O nie. Nie posiadamy najmniejszych talentów w tej dziedzinie.

- Fantastycznie! Tzn. na pewno macie państwo inne talenty ale cieszę się, bo już mieliśmy interesantów jak nie z psem to z pianinem ...

- Żadnych psów. Żadnych Piano. Papierosów też nie palimy.

- W takim razie cieszę się na nasze spotkanie, oddzwonię wkrótce z propozycjami możliwych terminów.

- Dziękuję. Cieszę się na to. Do usłyszenia.

- Tschüssssss....

:o)

No czyż to nie zapowiada się dla mnie i mojego Partnera;o) dobrze?

(Choć z tymi instrumentami, przemyślałam po tej rozmowie, że przecież ja chciałam gitarę ... czy teraz moją świetlistą karierę z góry przekreśli  nowe mieszkanie?)

#1.

źródło: internet

źródło: internet

#2.

źródło: internet

źródło: internet