W linkowym salonie... ( ...narazie niewiele jest ;o) )

Ubiegłej soboty kiedy ja przebudzając się przeciągałam się w ciepłym łóżeczku, Łukasz biegał już po mieszkaniu z kombinerkami i miseczką gipsu w rękach.

Bohater naszego domu, jak twierdzi nie mógł spać już od siódmej i postanowił spożytkować ten czas na zatkanie dziur wszelkich ( na ścianach!) w celu przygotowywań do malowania jakie przedsięwzięliśmy na weekend.

Zanim jednak wszelkie powierzchnie pokryła folia ochronna przygotowałam nam za pomocą moich narzędzi w kuchni pyszne śniadanko (uwielbiam, KOCHAM weekendowy poranny stół pełen smakołyków, pieczywa - najlepiej jeszcze ciepłego, świeżych wędlin, sera, jajek na miękko albo twarożku. Te wspólne, długie, leniwe sobotnie i niedzielne śniadania to jest coś, z czego nie jesteśmy w stanie zrezygnować nawet przed wielkim malowaniem ;o) ). 

Kiedy naszej śniadaniowej tradycji stało się zadość zabraliśmy się do dzieła.

W pokoju dziennym zniknęły brązy, zakrólowała biel.

Nastały świeżość, jasność i przestronność (w naszych subiektywnych odczuciach).

:o)

Stół z krzesłami i zawieszone firany (ghyyy ghyyyyy "zasłony panelowe" ;o) - na które zawsze z upodobaniem patrzyłam, ale nie marzyłam nawet o oknach do samej ziemi, na których mogłabym je rozwiesić, a tu proszę ... ;o) ), są jedynymi elementami wystroju wnętrz w, na szczęście już uporządkowanym z kartonów, pokoju dziennym :o). Niewiele ale i tak sprawia nam mega radość, którą chętnie dzielę się z wami fotograficznie :o))))))).

... w trakcie ...

... dalej w trakcie ale już PO malowaniu ;o) - przepraszam za (nie)ostrość zdjęcia

PS. wszyscy zapewne dostrzegli, ale czy ktoś gdzieś jeszcze TAKI ma (telewizor)? :o) Nasz piszczy potwornie, ale i tak go kochamy ;o)))))))).

Najbardziej pociąga mnie w nich możliwość różnego ustawiania :o)))))))

TAK! Tak tak to FIOŁEK! :o))))))) Wrócił do mnie i szuka swojego honorowego miejsca. Jest cały, trochę wystraszony i zdrowy ;o). Odebrałam go w czwartek, ZA TRZECIĄ PRÓBĄ dopiero (!) udało mi się zastać Chinkę w domu! Zaprosiła mnie do środka ... żeby pokazać szynszyle ... NIE pogłaskałam nawet tych potencjalnych oprawców mojego Fiołka! Pana Fiołka. :o) Trochę kwiatków miał biedaczek zmarnowanych, musiałam oberwać, choć Chinka zarzekała się, że podlewała - może i tak, może on tak z tęsknoty za mną, przywiązał się pewnie, w końcu ... to JUŻ ROK! :o))))))) (lada dzień, za tydzień).

 Piękne kolory mamy za oknem, prawda?  Tak, ja też je dostrzegam, choć jesień jest zaledwie tolerowaną przeze mnie porą roku, to nie mogę nie przyznać, że jej barwy są po prostu piękne.

Co do widoków, taki oto mam z pozycji leżącej na łóżku w sypialni. ( Firan nie odsłoniłam, ich tutaj po prostu jeszcze nie ma ... ;o))))))) )

 

Mój ci on! Mój! :o)))))))