Śmiech i zabawa jak i wcale nie tak do śmiechu ;o).

Ostatnie dni minęły mi w oka mgnieniu.

Od weekendu począwszy, który spędziliśmy na weselu Łukaszowego kuzyna.

Było wielkie i takie prawdzie polskie! ;o) Niemcy chcieli nam dać po tydzień wolnego jak się dowiedzieli, że jedziemy na ślub do Polski - taki respekt mają do naszych tradycji. Bo tutaj u nich to kawa ciasto i do domu, któż by tam widział spędzić ze sobą dwa dni na tańcach, piciu i jedzeniu ;o) i jeszcze po tym przyjść w pn do pracy- takie rzeczy nie mieszczą się w typowej niemieckiej głowie ;o).

(Aż mi się przypomniał przytaczany przez Łukasza Tatę fragment z pamiętnika jednego Niemca ;o) "Piłem wczoraj z Polakami. Mało nie umarłem...", dnia następnego wpis w dzienniku: "Znowu piję z Polakami. Jaka szkoda, że wczoraj nie umarłem...".)

Ale my jesteśmy twardzi, nie mięTcy i daliśmy radę na weselu jak i po nim i wróciliśmy od razu do naszego mieszkania i prac a i zabraliśmy ze sobą moją Siostrę do nas.

Mój Maluch kochany oprócz tego, że był i cieszył swoją obecnością, to gotował nam zdrowe obiadki - choć Łukaszek nie bardzo się do nich przekonał. Po warzywach z makaronem zaraz domagał się kanapek - najlepiej z pasztetem, bo jak to obiad bez mięsa!? ;o) A jak Aneta poszła na całość i podała szpinak z kurczakiem to Łukaszek wyszedł po kebab - no ale przyznać mu trzeba, że zawsze najpierw kosztował i dobre chęci miał ;o).

Uśmiałam się z tą moją Siostrą do łez  nie raz i nie dwa, Łukasz powiada, że my to tak mamy na co dzień tak, jak niektórzy dopiero po dobrym paleniu ;o) - nie wiem skąd nam się to bierze - ale śmiech to zdrowie, prawda? :o)

W ubiegłym tygodniu udało nam się również obejrzeć dwa mieszkania.

Źródło: internet

Źródło: internet

Pierwsze, okazało się w być w mało korzystnym miejscu ze względu na możliwości parkingowe - a to bardzo ważne kryterium przecież! ;o) Nie no śmieje się, ale tak naprawdę w zupełności rozumiem i podzielam Łukaszową potrzebę godnego i pewnego miejsca parkowania. Jednak to nie jedyny minus. Stara willa okazała się za stara. Mieszkanie niczym nas nie ujęło na żywo. A dodatkowo jeszcze się okazało, że miejsce pralki jest w piwnicy w pralni, obok pralek wszystkich mieszkańców - co? Mam się z jakimś Hansem spierać się oto, żeby nie wkładał więcej swoich i Helgowych majtek do moje pralki "Hans, człowieku twoja Waschmaschine stoi OBOK, znowu się pomyliłeś - M E I N E .... D E I N E ... rozumiesz?!" ... ;o). 

Szukamy dalej.

A dzisiaj byliśmy w pięknej okolicy! We wspaniałym dopiero co odremontowywanym zabytkowym budynku. Ogłoszenie z prawdziwym drewnianym parkietem na podłogach topiło moje serce ...

Źródło: internet

 Na klatce schodowej widniały fragmenty fresków, które odkryto podczas prac remontowych i postanowiono a nawet musiano je odtworzyć -z uwagi na zabytkową wartość całego obiektu. No coś wyjątkowego po prostu.

Ale samo mieszkanie - ostatnie dostępne - okazało się bardzo, bardzo nieustawne i ciasne - w całości nie warte swojej ceny.

Źródło: internet

Z lekkim bólem serca, pożegnałam drewniany parkiet. (ALEŻ ON PACHNIAŁ!) I szukamy dalej.

Pojawiło się dzisiaj nowe, zdaje się idealne ogłoszenie, ale żeby nic nie zapeszyć, nie powiem więcej tym razem.

:o)

Tymczasem przed nami weekend a w pn czeka mnie podróż do Friedrichshafen - mam trochę stresu i obaw, ale przecież jakoś sobie poradzę!

W pracy się nabijali, że nie chciałam samolotem, to dotrę tam Zeppelinem, bo to jego miasto... ;o).

Źródło: internet