say hello to the december (^_~)

Grudzień przyszedł niespodziewanie szybko ... i pięknie w tym roku (~_~).

DANDY!

Dandy znaczy świetnie (a/y) :o)))

Świetny jest ten kawałek.

Jak i świetny jest Parov Stelar.

W grudniu wybieramy się paczką z pracy na ich koncert - świetnie!!! :o)))

Świetna była ubiegła niedziela.

Najchętniej.

Przyjemny Chaos i Nieporządek

Matko jaki ja mam bu..-bałagan w mieszkaniu! Marilyn z niedowierzaniem na to wszystko i nam nie spogląda i to w dodatku wciąż z poziomu podłogi - jak będzie tak wywracać oczami to jeszcze długo nie zajmie zaszczytnego miejsca na ścianie! ;o)))

carpe noctem

"Będzie! Będzie zabawa. Będzie się działo. I znowu nocy będzie mało."

:o)))

Takich już nie ma?

Spotkań rodzinnych, na które wszyscy przybywają z niekłamaną radością i szczerze doczekać się ich nie mogą.

Żartów uszczypliwych aczkolwiek wyśmienitych, na które się nikt nie obraża.

Relacji bliskich choć latami i kilometrami oddalonych.

Dystansów do czasów, możliwości a zwłaszcza siebie samych.

Pełnych radości spojrzeń. Pełnych zrozumienia uśmiechów. Pełnych uczuć gestów.

SQUASH po raz pierwszy. I welcome Marilyn.

 Kto próbował gry w squash ten wie, że to się trzeba nabiegać, naschylać,  nawyginać. Kto nie próbował gry w squash niech wie, że to się trzeba nabiegać, naschylać, nawyginać. A kto zna Linkę i wyobrazi ją sobie w malutkim korcie z rakietką w ręku i mega szybko odbijającą się od ścian twardą  piłeczką ten zdaje sobie sprawę z zagrożenia życia, na jakie naraził się ten, kto postanowił zabrać Linkę na kort i zagrać z nią w squash. (-_-)

I ♥ summer ! :o) (o= yes, I really do.

Uch. Jak gorąco. Puff. Jak gorąco. Uff. Jak gorąco. :o)))

Wstrząśnięta.

Umyśliłam napisać zabawnego posta przed jutrzejszą wyprawą firmową na kajak. Zanim usiadłam do pisania zajrzałam do Stokrotki.

Przemoc domowa z jej punktu widzenia wstrząsnęła mną.

Spłakałam się jak bóbr. 

W obliczu takich wydarzeń, takich sytuacji ta męska podłość zastosowana wobec mnie przed kilkoma miesiącami traci na znaczeniu. Choć to zupełnie nie na miejscu mówić w takim momencie o sobie, porównywać. Jednak. Wszystko co przeszłam to nic, w porównaniu do przeżyć Stokrotki.

Brak słów.

I taka ulga, że ona się od tego uratowała. I taka duma z tego. Z niej. Jednoczesne przerażenie, że coś podobnego w ogóle miało miejsce. I setki tysiące przemyśleń. Przecież tak się jeszcze gdzieś dzieje ..

...

Góralinka.

"Na skraj świata ze mną leć

I sprawdźmy co tam dzieje się

Wciąż tyle nieodkrytych miejsc

A życie takie krótkie jest"

drobne wesołe NIE-PO-RO-ZU-MIE-NIA ;o)))

Jak często je miewacie?

Mawia się, że nieszczęścia chodzą parami - a ja odkryłam, że nieporozumienia całymi stadami.

Już nie tylko mieszkam ale żyję w swoim mieszkaniu :o).

Zdanie "Mieszkasz jeszcze czy już żyjesz?" używała IKEA swego czasu jako slogan reklamowy - no przynajmniej tu w Niemczech taki miała. Ja moje obecne cztery (dosłowne cztery! :o) ) kąty zamieszkuję już od pierwszego lutego. Jednakże dopiero od czasu późnej wiosny powoli zaczynam w nich żyć. 

Cytując z siedmiu kolorów tęczy.

"Kilka lat temu wydarzyło się w moim życiu coś, co w konsekwencji upewniło mnie, że nie jestem z żelaza, lecz z porcelany. Cały mój świat zatrzymał się i zamilkł. Życie straciło zapach, kolor i smak. Nawet, jeśli zamkniesz oczy, świat nie zniknie, więc lepiej mieć je szeroko otwarte, by móc sobie uświadomić, czego chcemy. Z zamkniętymi oczami nie osiągniemy zamierzonego celu. Od kilkunastu dni świat znów powoli ruszył, a ja z nim. Nie wiem, czy zdołam dotrzymać kroku jemu i samej sobie, ale spróbuję, bo znowu odzyskałam bezmierną wolę życia, uświadomiwszy sobie, że tylko ja mogę nadać mu sens. Uniosłam się lekko na łokciach, wspięłam na palce i zaczęłam wychodzić z dna mojej rozpaczy. Rozliczyłam się z przeszłością, choć wiem, że ona i tak nie zniknie. I może chcieć także zostać moją teraźniejszością lub przyszłością. Ale dziś już wiem, że strach przed cierpieniem jest gorszy od samego cierpienia. Najbardziej cierpimy, gdy nie potrafimy podjąć żadnej decyzji. I że będzie, co ma być. 

Życie jest zbyt krótkie i zbyt piękne, by je zmarnować. Chcę żyć według życiorysu, który chciałabym dla siebie napisać. Pragnę być zwariowana i przeżyć swoje życie tak, jak mnie się podoba, a nie tak jak się podoba innym." - M. Sawicka, SIEDEM KOLORÓW TĘCZY