pizza pasta i makaroni (w tym wypadku PIZZA PLACKI I WOŁOWINA) ;o)

Tym razem będzie o jedzeniu. To ponoć jedna z najprzyjemniejszych rzeczy świata. Lubię smaczne, dobre jedzenie =o). Nie tylko takowe kosztować. Lubię  je (próbować) przyrządzać i oto co naprzyrządzałam się i udokumentowałam w ubiegłym tygodniu:

_____________________________________________________________________________________________________________

#1  Wołowina w sosie własnym z czerwoną papryką, żółtą cukinią, młodą marchwią i ryżem. Pięknie kolory. Ale i smak wyśmienity. Ze względu ma wymagania wołowiny dość długi czas przyrządzania. Około 1,5 h duszenia samego mięska. Ale kiedy ono już jest mięciutkie i smaczne, dodajemy pokrojone warzywa. Równolegle gotujemy ryż i dusimy marchew w osobnym garnku/na osobnej patelni. W jakimś kulinarnym programie usłyszałam, żeby wołowinę przed duszeniem wrzucić na gorący olej - białko się ścina, mięsko "zamyka" i pozostaje soczyste mimo długotrwałego duszenia. Sprawdziłam. I potwierdzam. ;o) Na gorącą oliwę gulasz wołowy. Jak zmieni barwę dolewam wody i dusimy. NIE SOLĘ WOŁOWINY PODCZAS DUSZENIA dopiero na końcu. Z marchwią zrobiłam pdobnie. Najpierw na gorący olej, potem dodałam wody. I soli. Po dodaniu warzyw do mięsa szczypta pieprzu. Gdy wszystko zmięknie wedle preferencji podajemy z ryżem, polanym przyprawionym (jedynie solą i pieprzem) wywarem w którym dusiło się mięso z warzywami. I tak oto mamy mięsko wołowe w opcji bez gęstego zawiesistego babciowego sosu ale równie jeśli nie bardziej smaczne ;o).	ś
#2 Takie proste. A TAKIE PYSZNE! :o) Placki ziemniaczane. Wiecie, że na pierwszym, tzw. zerowym roku studiów, kiedy uczyłam się wraz z wieloma innym obcokrajowcami z Maroko, Azji, USA czy Rosji języka niemieckiego, wykładowczyni przedstawiła nam placki ziemniaczane jako potrawę, którą polscy studenci wnieśli do studenckiego (i nie tylko) menu w Niemczech :o)? Poznałam wtedy że mąka to das Mehl  (TO mąka! nie ta lecz TO mąka, podobnie jak TO dziewczynka albo TEN sałata ... - uczę się na pamięć ale nigdy chyba nie dojdę do porozumienia z tymi rodzajnikami ...;o))))))) ) Ale wracając do do moich Kartoffelpuffer ;o) chodziły za mną od kilu dni i nie mogłam się zebrać do ich przyrządzenia. Aż tu mi moja droga Moaa pisze "Mam ogromną chęć na placki i tak po prostu chciałabym Cię na nie zaprosić :) żeby to było takie proste...:)" ... Tego dnia obie przyrządziłyśmy placki ziemniaczane. Jadłyśmy wprawdzie osobno, daleko daleko od siebie ...  Ale(!) tak dobrze potrafiłam sobie wyobrazić, że pichcimy je razem w jednej kuchni...
#3 A pizza? Czy jest ktoś, kto jej nie lubi? :o) Ja przepadam! Razem z cała moją familią. I jak moja Mamusia zrobi pizzę to nie ma ... ;o) A jak nie jestem u Mamy, to sama ją przyrządzam.  I już "prezentowałam" ale prezentuję ponownie ... Ciasto na pizzę mamy we krwi. Podaję: Mąką - na oko ... (ale mniej niż 1/2 kg) Drożdże - cała 50g kostka Łyżka oleju. Szczypta soli.  Woda - na oko (okolo 1 szkl.) Rozpuszczonymi w letniej wodzie drożdżami podlewamy mąkę + olej + sól i ugniatamy ... ugniatamy... ugniatamy dodajemy w razie potrzeby wody lub podsypujemy mąki aż mamy kulę ciasta drożdżowego pod rękami. Nie ciapę. Zbitą kulę :o). No i odstawiamy na bok do wyrośnięcia a w jego czasie przygotowujemy składniki na pizzę. W pizzy domowej najfajniejsze jest to, że SAMI dobieramy składniki!!! ;o))))))) (Jak mamy partnera to musimy iść z nim na kompromis ale w większości składników idzie się dogadać - inaczej nie bylibyśmy partnerami ;o) ) Wyłożone na blaszce ciasto smaruje w najlepszym wypadku przyprawionym ziłami (prowansalskie + dodatkowe oregano) koncentratem pomidorowym. W awaryjnym wypadku - ketchup + trochę soli i pieprzu ;o). Nasmarowane ciasto posypujemy czym chcemy i do piekarnika. W zależności od jego mocy i sprawności od 15 do 45 minut. Sprawny piekarnik, z termoobiegiem rozgrzany do 200 stopni - tak koło 15 minut. (Sprawdzać stopień zarumienienie ciasta od spodu i oczywiście pilnować stopienia przypalania na czarno składników pizzy). :o) VOILA!