Faszerowana cukinia i inne przyjemności dnia minionego ... :o)

Na początek dowcip: Facetowi żona zaczęła mówić przez sen. Jakieś jęki i imię Rysiek... Bez dwóch zdań doprawiała mu rogi i facet szybko doszedł do takiego samego wniosku. Aby to sprawdzić, pewnego dnia udał, że wychodzi do pracy i schował się w szafie. Patrzy, a tu żona idzie pod prysznic, układa sobie włosy, maluje się, perfumuje i w samej koszulce nocnej wraca do łóżka. W tym momencie otwierają się drzwi i wchodzi Rysiek... Super przystojny, wysoki, śniada cera, czarne, bujne włosy - jednym słowem bóstwo. Facet w szafie myśli: "Muszę przyznać, że ten Rysiek to ma klasę!". Rysiek zdejmuje powoli koszulę i spodnie, a na nim stylowe ciuchy, najmodniejsze i najdroższe w tym sezonie. Facet w szafie myśli: "szlag, ale ten Rysiek, to jednak jest zajebisty!". Rysiek kończy się rozbierać od pasa w górę, a tu na brzuchu mięśnie krateczka-kaloryfer, wysportowany, a klatka jak u gladiatora. Facet w szafie myśli: "ten Rysiek, to ekstra gość!". Rysiek zdejmuje super-trendy bokserki, a tu penis cudowny - pierwsza klasa. Facet w szafie myśli: "O rzesz ty, Rysiek jest rewelacyjny" W tym momencie żona zdejmuje koszulę nocną i pojawia się ciało z cellulitisem, obwisłe piersi, rozstępy... Facet w szafie myśli: "Ja pie...! Ale wstyd przed Ryśkiem".    Mam nadzieję, że nie zajechałam jak zawsze Karol S. na początku Familiajdy. ;o)  A teraz Wam coś powiem. Ależ miałam dzisiaj dzień. TYLE WRAŻEŃ! Wszystkie przyjemne ... :o) W pracy poznałam kolejną odmianę nieba w gębie!  Jak wiecie (albo i nie, ale jestem pewna, że już o tym mówiłam) czasami w pracy gotujemy sobie wspólnie obiad. Robimy dłuższą przerwę, wcześniej listę zakupów, których ktoś dokonuje dnia poprzedniego i w południe zbieramy się w kuchni by kroić, przyrządzać, gotować a potem jeść. Niejednej nowej potrawy się już w pracy nauczyłam (zresztą będąc Polką żyjącą w Niemczech co któraś potrawa jest dla mnie nowa - co kraj to obyczaj). Dzisiejszy obiad nie był (chyba) typowo Niemiecki, bo oni jednak niezmiennie kojarzą mi się z Kartoffelsalat i Bratwurst i to też już nieraz jedliśmy ;o). Ale dzisiaj była nadziewana cukinia! O MAMO! Jaka to pychota!!! TAKA, że zaraz po powrocie do domu piekę dla  Łukaszka (i dla siebie bo mogłabym jeść nie znając końca, a w pracy wstyd mi było zjeść więcej od obecnych mężczyzn a zjadłabym daję słowo gdyby nie ten wstyd tylko...) Podam Wam przepis czym prędzej. Kto zna niech potwierdzi, jakie to pyszne, kto nie zna niech spróbuje czym prędzej! TYLE cukinii jest o tej porze roku! A farsz jest po prostu w smaku nieziemski!!! 2 cukinie 300g serka białego-smietankowego-kanapkowego tutaj mówią na to Frischkäse 200g sera fetta 300g pieczarek z puszki 100g szynki (dowolnej, ja miałam gotowaną)  szczypta soli szczytpa pieprzu szczypta papryki Cukinie kroimy na pół i wydrążamy. Cała resztę mieszamy razem na farsz. Faszerujemy cukinie. Owijamy każdą z osobna w folie aluminiową i wkładamy do rozgrzanego piekarnika (mój (ponoć)220 stopni) - albo kładziemy na grillu. Pieczemy tak długo aż cukinia zmięknie (sprawdzamy delikatnie widelczykiem co jakiś czas). Mojemu piekarnikowi zajęło to prawie godzinę, myślę że w sprawnym potrzeba co najmniej o połowę mniej czasu. To pierwsza przyjemność mijającego dnia - smaczne jedzenie. Druga? Będąc dziś w drodze tramwajem do ubezpieczyciela przeżyłam awaryjne hamownie tegoż pojazdu. RANY jak nami wszystkimi wstrząsnęło! Stojący się wywrócili, siedzący powpadali na siedzących na przeciwko. (Ja byłam wpadająca) Właśnie otrzepywaliśmy się z szoku i wracaliśmy na miejsca, domyślając się, że JAKIŚ OSIOŁ wyjechał pewnie na drogę, przekonywaliśmy się, że nic nikomu z nas się nie stało - już myślałam, że największy szok mam za sobą jak tu ci patrzę ... a tam maszynista (tak się nazywa kierowca tramwaju? bo tramwajrzysta to nie? Żółwico, co by powiedział Żółw? ;o) ), a kierowca tramwaju idzie od jego początku i sprawdza poklei czy nikomu nic się nie stało, klepie po ramieniu starszych, dzieci głaszcze po głowie i pyta każdego czy wszystko w porządku. Ja nie wiem w sumie dlaczego, ale w szoku byłam jak to zobaczyłam. Spodziewałam się, że po prostu ruszymy dalej zanim się wszyscy zdążą podnieść. Wyobrażałam sobie kierowce wyklinającego pod nosem i już do końca dnia wydzierającego się na każdą osobę, którą spotka. A ten z uśmiechem wyszedł na twarzy, nie tylko nie wściekły ale i jeszcze próbujący pozostałych uspokoić. A jak się do mnie zbliżył to okazał się taki .. przystojny, że przez chwilę pożałowałam, że nie przebuja plasterka ... mógłby mi na rączkę nakleić ;o).  Kiedy już mu wszyscy zgodnie przytaknęli, że są ok, przeprosił za zajście i zawracając do siebie machnął ręką mówiąc "CO ZA GŁUPIA MAŁPA" - hmy... patrzcie a ja stawiałam, że jakiś Osioł ... ;o) Druga przyjemność dnia - niezwykła uprzejmość (przystojnego) kierowcy tramwaju. Kolejna? Jak już mówiłam, byłam  w celu negocjacji oferty ubezpieczenia  w drodze do ubezpieczyciela, którego po rozmowach telefonicznych wyobrażałam sobie jako średniego wieku Greka - bo nazwisko na "TIS" się mu kończy a głos miał jakiś taki P O W A Ż N Y choć bardzo zabawny i miły i sympatyczny. D z i e w c z y n y ... ( i   c h ł o p a k i  ;o) Basteku, Kmlku - pozdrawiam ;o) ) jakże ja się myliłam! JAK JA SIĘ POMYLIŁAM pierwszy raz w życiu chyba w kwestii rozpoznawania po głosie. Nie dość, że młody to jeszcze jaki zabójczo przystojny, zabójczo po prostu, zabójczo. Takie typy to zazwyczaj słychać w tonacji głosu - pewni siebie i bezczelni. A ten... ale o charakterze to zaraz, bo przecież najpierw był widok, na który od razu poprawiła mi się postawa, łopatki złączyły - odkryłam, że przystojny facet przed tobą działa jak pajączek na twoich plecach ;o). No dobrze dobrze, ale już dobrze. Do rzeczy tak, do rzeczy. Przyszłam tam z głową pełną pytań i argumentów a resztę miałam wynotowaną na kartce - rany JAK DOBRZE, ŻE JA TĘ KARTKĘ MIAŁAM bo nie ruszyłabym z miejsca ;o). A po pierwszym pytaniu, kiedy w odpowiedzi, zaprosił mnie koło siebie zamiast zostawić po przeciwnej stronie biurka - już nawet kartka nie była w stanie mi pomóc. Przepadł mój upór negocjacji i cudowna byłaby każda oferta ;o). Ok ok już się nie wygłupiam. Chodzi mi o to, że jak na taki głos przez telefon wyglądał mi na podeszłego pana, a po takim wyglądzie spodziewałabym się palanta. A tu taka wizualna niespodzianka i do tego prawdziwie uprzejmy, zabawny, serdeczny. No i naprawdę siedzieliśmy jak jacyś znajomi koło siebie a nie naprzeciwko jak klient z przedstawicielem towarzystwa ubezpieczeniowego, a rozmowa wesoła i serdeczna i tak była rzeczowa. Jeszcze mnie pochwalił, że przyszłam z taką wiedzą, że on tam wcale nie był potrzebny. ( Zgadaliśmy się, że skończył tę samą uczelnię i też w TYM roku. ;o) ) Nawet nie wiem kiedy ;o) TA godzina upłynęła. (..i czuję że mógłby mi sprzedać wszystko mimo całej mojej wiedzy ... gdyby polecił ubezpieczyć się od ataku kosmitów zapytałbym czy jest w opcji i porwanie przez nich .. ) A teraz najlepsze. Wróciłam do domu i opowiedziałam Łukaszowi jakie wrażenie zrobił na mnie nasz ubezpieczyciel, z wcale nie mniejszym podekscytowaniem jak Wam tutaj teraz. A on. A ON! Zmierzył mnie  z góry do dołu, złapał się za czoło i rzekł "Ja pie...! Ale wstyd przed Ryśkiem". I zwijał się ze śmiechu. (No dobra w prawdzie miałam (pieprzone!) japonki, zamiast szpilek i związane włosy zamiast rozpuszczonych, ale żeby AŻ TAK? Nie dawać mi najmniejszej szansy przed ubezpieczającym Rychem?!  ;o))))))) Trzecia przyjemność dnia - fajny ubezpieczyciel. Czwarta przyjemność dnia - jedyne i niezastąpione Łukaszowe poczucie humoru. (Kiedy mu opowiadałam warunki ubezpieczenia, położył w pewnym momencie dłoń na mojej piersi ale minę miał jakby nigdy nic, no więc ja opowiadałam dalej, też jak gdyby nigdy nic i wtem mi przerwał szelmowsko uśmiechnięty "Widzę wcale Ci to nie przeszkadza w prowadzeniu rozmowy o ubezpieczeniach" ... ;o) .)

PS. Byłabym zapomniała - wyszłam stamtąd z niemalże 50% ceny z pierwszej oferty ;o).