Życia (kon)sekwencje :o).

Nie zaczynajcie uczęszczać na grę w squasha po pracy z fascynującym inteligentnym zabawnym i przystojnym kolegą z pracy, bo w niespełna rok później od pierwszego (oczywiście przegranego) seta będziecie ustawiać swoje książki na jego półkach we wspólnym mieszkaniu.

NOoo chyba, że związek z tym czarującym i czułym mężczyzną okaże się przerośnięciem waszych związkowych marzeń (^_~).

Szczęśliwe, udane życie i pożycie mają swoje efekty uboczne. Oprócz notorycznego zbyt późnego wychodzenia (z łózka ;o) ) do pracy obserwuje się również m.in. totalny brak blogowego czasu. Nie, zafascynowanie i zajęcie się sobą nawzajem nie ustępują po kilkudziesięciu tygodniach po czym wraca się do blogowania. Za blogowiskiem się tęskni, o blogowisku się myśli i gdy tylko przychodzi czas wyjazdu szkoleniowego a za nim idącej rozłąki, siada się pierwszego wieczoru i pisze.

;o) :o)))

Minione miesiące choć minęły błyskawicznie to poprzez gro wydarzeń, jakie miały w nich miejsce i towarzyszących tym wydarzeniom emocji zdaje się, że zajęły całe lata. Cudowne lata. 

Szczęśliwe zmiany, które tak radują serce, dokonały się nie tylko w moim życiu, ale także w życiach bliskich, wyjątkowych mi osób - narodziny dzieci, kolejne poczęcia dzieci, udane trudne operacje, ... 

Oddanie kluczy od mieszkania celem wspólnego się urządzania w innym, to oczywista pestka w porównaniu z cudem narodzin się dziecka, jednak te wszystkie najdrobniejsze i największe radości kumulują się w jedno okrutnie ogromne poczucie szczęścia spełnienia i spokoju. Udanego życia.